kalandiang di alam

may mga bagay na madaling sabihin, pero mahirap gawin, at meron ding madaling gawin pero mahirap sabihin… tulad ng pagsusulat sa kagubatang ito, madaling ilabas kung ano ang meron sa loob, na walang halong pagkukunwari pero minsan nahahaluan ng katarantadahan, kagagahan at kung anu-anong kaengotan.

masayang makipaglandian, makipagharutan sa salita, pero sa totoong buhay kaya ba?…painumin nyo muna ako ng syoktong, o di kaya tuba, kung merong pulang kabayo ipasipa muna para mapanday ang pinapangarap na lakas ng loob…wala! nagtataka ka na naman sigoro bakit nagsasalitype na naman ako ng kung anu-ano, eh! sa ganito ako..

pero sa totoo lang, namimiss ko yong panahong mag-iisip ako kung ano ang isusulat, slight lang naman, mas masaya paring magbasura ng di ko alam kung saan patungo ang ginagawa ko, tulad nito.

ok, balik tayo sa pakikipaglandian gamit ang mga salita… minsan di ko lubos maisip kung paano ako nag ibang anyo gamit lang ang mga salita… kakaloka! pero nakakatawa, iniisip ko nga minsan baka masyadong iba na ang nabubuong katauhan sa gusto kung katauhan dito, pero may pakialam ba ako?…wala!…hahaha, mas gugustuhin ko paring humagalpak ng tawa sa labas ng kwadradong mundo habang binabasa ang mga naipong salita, mga kalandiang ni sa hinagap di ko inakalang magagawa ko… aminin mo, natatawa ka rin kahit kunti…kung hindi, makikiusap ako na matuwa ka…haha

iniisip ko kung wala ang mundong to, saan ako pupulutin?…sa kangkungan malamang, dahil sa sobrang pagkainip, sa kalungkutang di mailalabas at sa mga masasayang di man lang maibahagi sa iba… oo na, loner ako, paminsan-minsan, hehe, di pala…kadalasan.

eh! sa totoo lang kasi, kung may bitamina lang sana sa aking mga mata, malamang di ko maisip na mamuhay sa mundo ng drawing…. kaso wala akong makitang katakam-takam dito… wala, as in wala…. sana man lang kahit wangkata na pang-ulam o kaya mala-anime na mata…. dahil wala nga…pagtiisan nyo ang aking presensya..pang-gugulo at pakikisilip sa mga buhay nyo.

hmmmm, mahaba na kaya tama na…bow!