nagtatanong lang po.

Sa totoo lang sobrang natuwa ako sa nabasa kong tula ni Ms. N, tungkol sa mga katanungan ng mga bata. May naalala ako, isang batang ako.. totoo, sobrang kulit ko na minsan umaabot sa pag-iyak ng mga tita ko na nagbabantay sakin.

Sisimulan ko raw sa isang tanong tapos iikot na ang susunod na tanong sa nauna nyang sagot.. halimbawa :

“bakit ka naglalaba tita?” sagot- kase mauubusan ako ng damit.

“bakit po mauubusan ng damit?” sagot- kase ginamit ko.

“bakit nyo po ginamit?” sagot- kase kelangan ng tao ang magsuot ng damit.

“bakit po kelangan magdamit ang tao?” sagot- kase hindi magandang tingnan ang tao na walang damit.

“ahh! Bakit po hindi magandang tingnan ang tao pag walang damit?” sagot- ewan ko sayong bata ka.

“ha! Tita galit po ba kayo? Sagot-HINDI.

“ahhh! Bakit po hindi kayo nagagalit? Sagot-_______ (si tita tumahik na)

“tita, bakit po kayo tumahimik?” (si tita naluluha na, di alam pano ako sasagutin)..hahahaha

Totoong nangyare yan, kaya pag may naglalaba akong tita, di na ako pinapaupo sa tabi nya kase malamang di sya matatapos sa paglalaba, restricted ako pag may ginagawa sila.. maiksi lang ang naisulat sa taas, ang totoo kahit buong araw daw akong magtanong walang problema, ang may problema yong sumasagot sa tanong ko.

Kahit naman ngayon matanong parin ako, kaya nga wina-warningan ko ang mga taong pinapahintulutan akong magtanong sa buhay nila kase ang dami kung nauungkat, at napapakwento ko ang mga tahimik dahil sa kadaldalan ko.

Yon nga lang mas madaling magtanong kung bata ka pa, kase sa ngayon, minsan mas mahirap na pag ibinalik sayo ang tanong mo.. hindi naman talaga ako magulong kausap, sinasadya ko lang maging magulo kung ayaw kung sagutin ang tanong na binabato sakin…hehe.