ants lesson

pag sinubukan mo palang obserbahan ang mga langgam kahit kunti may matututunan ka, halata bang wala akong magawa dahil pati mga langgam pinapakialaman ko na? hehe!

dati pag nakakakita ako ng parada ng mga langgam lalo na pag pulang langgam pinapatuluan ko sila ng kandila.. oo na ako na ang walang awa, ako na ang salbahe, minsan nilalagay ko sila sa dahon tapos ilalagay sa balde na puno ng tubig, ayon! nasubukan nila kung paano maglakbay na may malalaking alon at ipu-ipo.

pero matagal ko nang tinigil ang gawaing yon, nung medyo tumanda na ako ng kunti, tinitingnan ko na lang sila, ay! di pala, ine-erase ko lang yong trace na iniiwan nila, o ha! experiment ko yon nung may entomology class ako.. gusto kung subukan if nawawala ba sila if susubukan kung i-erase ang iniiwan nilang bakas.. pheromone ang tawag sa hormone na iniiwan nila kaya kayang-kaya silang sundan ng mga kasamang langgam.. ang tanong nawawala ba sila?.. OO nagkakagulo sila pero panandalian lamang, wais parin sila nakakagawa ulit sila ng paraan na makauwi kung saan mang lupalop nila tinago ang kuta nila.

dahil ang pag-aaral ko kuno ay di pa tapos,tuwing may pagkakataon ulit mag obserba kinukuha ko na as opportunity na malaman ang ibang behaviour nila mismo mula sa aking mga mata. kaya last weekend, balik ako sa dati, nag-oobserba na naman ako ng mga langgam na pumaparada, at ano ang nakita ko? tsaraaaan! naghahakot din sila ng tubig, promise! parang kung anong nadiscover na pipigil sa pag gunaw ng mundo ang level ng excitement ko..hahaha

diba usually ang alam natin naghahakot sila ng pagkain gamit yong mandibles nila, eh saan nila nilalagay ang tubig?..hulaan mo..

tsaraan! sa dulo ng abdomen nila.. pinupuno nila ng tubig yon. kagaya lang din ng pagkain, salitan sila sa paghahakot o baka pag-iigib ang tamang term , kung di ko pa nakitang napupuno ng tubig yong abdomen nila malamang sa nilunod ko ulit sila sa tubig para malaman ko kung paano sila lumangoy..hehehehe

ayan kids! tapos na ang lesson ng titser-titserang mode ko.. susunod naman kung paano manligaw ang mga aso sa lumalanding babaeng aso.. o ha! na-obserbahan ko yan, way back college days. 🙂

Advertisements

Tatay’s Day na naman

Malapit na naman pala ang father’s day. Swak sana na holiday sa Monday tapos may isang araw for offset.. .pero nagkakamali ka na uuwi ako.. kung ibang pagkakataon baka pagdating ng Thursday night lipad na ako pauwi samin.. kaso di na tulad nuon ang sitwasyon ko. Alangan naming basta ko nalang iwan dito si brother dear. .. malamang sa malalagot ako kay nanay pag ginawa ko yon. At selfish din na ako lang ang uuwi tapos sya hindi.

At dahil father’s day na naman, magkukuwento sana ulit ako tungkol kay tatay kaso di ko alam paano pag-isahin ang mga salitang palipad-lipad ngayon sa utak ng yours truly. Kaya random kong ititipa depende sa unang maaalala ko.

Paboritong tambayan ni tatay ang tabing dagat lalo na pag papalubog na ang araw kasama ang gitara nya.. kakanta lang yon doon hanggang sa gusto nya, tapos ako lang ang inuutusan ni nanay na pauwiin na si tatay kase sya ang magluluto ng hapunan..hehehe, pag naglalakd na pauwi may laro kami ni tatay, paunahan makarating ng bahay, sya naglalakad ako tumatakbo, at may prize ako pag nanalo, at ni minsan di sya nanalo.. alam na!..

May panahong pinagseselosan din ni tatay kaming limang mga anak nya, lalo na tuwing kakauwi lang naming mula sa ilang milyang layong paaralan, si nanay kase di na sya pinapansin, lahat ng gusto namin ang inaasikaso..hahaha, ganun pala talaga no? kahit tatay na minsan nag-aastang bata. Paano namin nalalaman na nagseselos na sya? nililinis nya ang buong bahay na hindi umiimik.. at ang ginagawa namin, pinapabayaan sya pag malinis na malinis na ang bahay saka naming sya kakausapin.. dinadaan naming sa maBOTEng usapan na may kasamang kantahan, concert ang resulta, walang paki sa kapitbahay..

Hindi si tatay nakapagtapos ng pag-aaral, gustohin man nya wala syang choice, walang suporta mula sa mga magulang nya.. kaya nga binibiro namin sya ng mga kapatid ko na pag tapos na kaming lahat sya naman ang pag-aaralin namin.

Pero ang isa sa pinakagusto ko sa ugali ni tatay, sya ang unang-unang pumapalpak pag kumakanta na ako kahit umulan, Kumulog at kumidlat pa.

Wala naman sigorong perpektong tatay kung standard ng mundo ang sukatan, pero ang bawat anak ay may espesyal na sukatan sa puso.

Kung may isang ugali sigoro na gusting-gusto kung makuha kay tatay, yong sobrang haba ng pasensya.. pag sobrang galit na sya, iniluluha lang..haays! namissed ko bigla si tatay.

ang daming pumapasok sa isip ko at hindi pwedeng ikahon sa isang poste lang ang kuwento ni tatay.. basta tatay ko sya. Bow!

KM2: Ngiti mula sa mga bituin

Nakaupo ka ngayon sinusubukang sukatin ang pananaw ng iba tungkol sa iyong pagkatao, ako ba ay marikit? ako ba ay mahalaga sa gitna ng milyong Eba na namumuhay sa mundo?

ang alingawngaw ng pag-alala ay sumasayaw ngayon sa isip mo.

May akma nga bang terminong pwedeng isukat sa kabuoan ng pagkatao, ang kulay ba na nagpapatingkad sa piniling buhay ay may ningas pa? Nakakatakot ang reyalidad, minsa’y mapupuno muna ng peklat ang puso para matanggap ang hangganan ng kakayahan.

Animo’y manananggal ang tadhanang humahara sa iyong daanan, pinipilit higupin ang dugong palaban na nanalantay sa buong pagkatao, nakakabingi ang halinghing, ang halinghing ng katahimikan na sumusunod sa tuwing nag-iisa.

Ang mga alagad na dikya ang dahan-dahang sumisipsip sa pag-asang itinanim para sa maluwalhati paglalakbay, mahirap iwasan at hindi pwedeng takbuhan dahil kasama ang maputik na daan para makompleto ang ikot ng masukal na kapalaran.

Tinitigan mo ngayon ang dalawang kamay, may katuturan pa ba ang guhit sa iyong mga palad? O isa lang ito sa mga elementong nagtutulak para sumakay sa bangka, makisabay sa agos na di mo naman alam saan patungo.

Naghahanap ng luwalhati, umaasang pagkatapos makipagtuos sa sarili ay papandayin naman ang butas na nagdudulot ng panibugho, aayusin ang nakaraan na sumisigaw ng sakit na hinugot mula sa yungib ng pasakit.

Nagtatanong ka ngayon mula pagtanaw sa langit, nangangalumata sa paisa-isang pagtitig sa libo-libong bituin. Humihiling at tumatawag sa banal na pangalan mula sa natirang katiting na pananampalataya.

Sisilip pa ba ang pulut-pukyutang pag-ibig o mananatili nalang itong kuyukot ng panaginip.

Buntung-hininga. Sa dako pa roon may masasayang maharlika, kelan ako magiging kagaya nila?

Habang ang mga adhikain ng mundo ay sumasayaw sayaw, naghihintay kung sino ang makakasunod sa tempo, ngunit sonata mo ngayon ay kinuha mula sa lugami ng buhay.

Wasak na naman ang puso, humihinga, naghihintay ng mag-aabot ng kamay.

Pero habang wala pa, ang mga bituin ay sapat na. Makikisilong sa kislap ng tala para i-akyat ang sarili. Mithiin ay malagyan ng ngiti ang sariling mga labi.

may alam kang laro?

may sportfest daw kami..

kaya tingin agad ako sa listahin.. kinakabahan ako, baka ilista ako nila sa kung saan-saang laro.

ang nasa listahan:

1. Basketball – hindi! agawang buko pwede pa…hahaha
2. Volleyball – isang malaking HINDI! kung gusto kong magkulay byolet ang kamay ko, pwede narin.
3. Badminton – kulelat po ako.

mahaba pa ang listahan at pagdating sa dulo, yehaaa! alam ko na ang sasalihan ko.

tsaraaaan! patintero.. sasali ako, at sasali talaga ako. bow!