One time after belly dancing class nasabi ko sa isa kong officemate na naghahanap ako ng mountaineering group and luckily, ang mismong officemate na nasabihan ko ay may grupo, they were composed of ordinary trekkers to hardcore climbers. Matagal na rin pala na gusto nya akong i-invite sa group nila para daw may isang forester silang kasama. Wala nang mahabang usapan dahil nag-agree agad ako na aattend sa weekly meeting nila. They usually have a Saturday activity kaso dahil lahat kami may personal itinerary for the following Saturday so passed muna hanggang holy week dahil mostly uuwi din ng kanya-kanyang probinsya. Pero since hindi ako uuwi, nasabi ko sa isang kasama na sana may trekking kami kahit Sunday at yon din pala gusto nya, well, apat kaming babae na nag-agree na mag river trek kami-kami lang daw. Hehe! Lakas ng mga loob.
On Sunday morning by 6:30 AM ang meet-up, nasabi ko ba na ang supposedly guide naming ay nasa early sixties na. Tita mama ang tawag ng lahat sa kanya pero mabuti na lang nahila nya yong kapatid ng officemate namin na bestfriend ng anak nya. Wag malito! Haha! Dapat apat lang kami pero may isa pang nadagdag so kami ay apat na babae, isang lalaking may pusong babae at isang straight na lalaki yong guide. Anim lahat.
Instead na sasakay ng motorsiklo para mas kunti ang lalakarin, the group opted to hike, a one and half hour hike from the main road to the river trail entrance. Parang ang bilis lang kase dinadaan lang namin sa kwento at ang nangyare bawat puno na hindi nila kilala pinapa-identify sakin. Now I know bakit nila ako ininvite. Haha!
At first, maning-mani, I thought ang river trekking ay maglalakad lang kayo sa gilid ng river o kaya doon sa tubig dadaan. Isang pagkakamali na ganun lang ang expectation ko, pagdating tuloy doon ay nagulat ako sa laki ng mga batong aakyatin. Masaya syempre pag nakikita mo na yong mga maliliit na water fall formation, parang hindi pa kami nakakita ng water falls sa mga reaction namin everytime na maaakyat yong mga extra challenge na mga bato at yong falls na nasa dulo.
The good thing about this trekking activity, marerealized mong hindi pala physical ang labanan, will power pala. Mas makikilala mo sarili mo. One time habang paakyat sa bato at hirap na hirap ako dahil maliit nga ako syempre maliit din ang hakbang at wala kaming rapels, bark ng isang vines ang ginamit naming para gawing tali. Whoa! Hindi rin ako pwedeng balikan ng guide kase eksaktong isang tao lang ang pwedeng umakyat, sumisigaw lang yong guide na “kayo mo yan”, “apak doon.”,”lagay mo paa mo sa next na bato” and I did it! Pero sobrang nanginginig paa ko at halos humiga ako sa bato doon sa tuktok ng falls sa takot. Haha!
Kabang Falls – isa to sa pinakamahirap akyatin at dito yong vine ang ginamit as alternative sa rope.
Hindi isang beses na ganun ang nangyare, pero sobrang nakakatawa lang kase yong mga pictures namin kahit literal na nakayakap na sa bato lahat pa rin all smile sa camera. Lol! kahit dumaan sa hirap pagdating sa may falls ligo pa rin, nasabi ko nga sa sarili ko, ano ba ginawa ko sa sarili ko at naisip kong gawin to. Hahaha! At nakwento ko na rin dati na laking dagat ako pero hindi marunong lumangoy kaya syempre dun sa falls ginawa kong salbabida ang guide. Ang bait ko no? naging cargo nya ako. Hahaha! Kaya din sigoro ako ang binabantayan nun ako kase ang pinakamaliit sa aming lahat.
ako yang naka puti.. ang liit namin
We also met other trekkers na inindyan ng mga kasama at wala silang guide so sumabay sila samin, Masaya lang extra hands na tumutulong pag mahihirap ang aakyatin, hindi ko madescribe gaano ka delikado ang ginawa naming pero pag nahulog ka, hindi lang bali ang buto pwedeng buhay ang mawala.
Hindi ko nagawa ang main purpose bakit ako sumama sa ganitong lakaran, I was looking for a possible mother tree para makuhanan ng seeds for propagation, na-consume ang oras ko sa pag-iisip paano maakyat ang mga bato. Hahaha! So all went well, kahit sobrang sakit ng katawan ko after, ang motivation lang talaga ng lahat habang pauwi na ay maka-inom ng sobrang lamig na softdrinks. Hahaha!
‘yong guide namin volunteer ng red cross pero hindi sya nurse. Bago kami umuwi, nagamot na mga sugat ko. Sabi ko nga, pwede ko kayang i-uwi tong guide na to. Hahaha! Ang arte-arte lang talaga ng skin ko kase pagkauwi naming halatang-halata agad ang mga sugat at pasa. ‘Wa paki ang lola mo, enjoy kaya at hindi sigoro kumpleto ang trekking kong hindi kayo makikihitch sa mga malalaking truck, ang nasakyan namin isang dam truck na puno ng kawayan, doon kami sa taas ng mga kawayan parang topload lang.
si guide na super bait at gusto kong iuwi. lol!
At mukhang hindi ito ang huling beses na kwento sa mga mis-adventures ko, maraming-marami pa dahil nakalinya na sched namin.
Siamea 